Op de valreep
Door: Annèt
Blijf op de hoogte en volg Annèt & Kees
28 Maart 2008 | Suriname, Paramaribo
Op de valreep, tussen het pakken door, nog even een berichtje uit Paramaribo. Roy, mijn steun en toeverlaat, heeft al een deel van mijn huisraad opgehaald. Een mens verzamelt wat in 5 maanden.
Het weekend ben ik naar Sipaliwini geweest, een Indianendorp (+/- 150 inwoners) dicht bij de Braziliaanse grens. Stichting Zorg Samen Voor Suriname ging er schoolmaterialen, kinderkleding en speelgoed brengen. Sinds kort is er een schooltje en er zijn nu drie klasjes. Het schooluniform is, je gelooft het niet, een rood lendedoekje. Wij kennen de initiatiefnemers van deze stichting en de spullen die Kees en ik verzamelen worden met de containers die zij versturen meegestuurd. Deze mensen, Lenie en Adriaan waren er dus en Max die de trip geregeld had. De vlucht is nogal prijzig en om de kosten enigszins te drukken gingen er bekenden mee. In totaal 15 mensen.
In Sipaliwini waren nog nooit zoveel ‘mensen uit de stad’ geweest en er was geen accommodatie voor ons. Men had bij de rivier een pad van ongeveer 50 meter lang en twee meter breed gekapt en aan het einde waren drie pinahutten gebouwd. Dat zijn daken van bladeren op palen. Daar konden we onze hangmatten onder hangen. Niet voor iedereen was er plaats en zo hingen Lenie, Adriaan en ik onze hangmatten in het middelste klasje van de school, naast het schoolbord en boven de bankjes.
Toen onze bagage uit het vliegtuig geladen was mochten we deze niet zelf meenemen. De kinderen van het dorp hadden op het vliegtuig zitten wachten en toen ze een seintje kregen renden ze naar de bagage en brachten het hollend naar de gemeenschapsruimte, of hoe je dat noemen moet. Kinderen van 5-6 jaar liepen te rennen met een pak met zes anderhalveliter flessen water. Jongetjes van 8-9 jaar liepen met kruiwagens volgeladen met tassen, etenswaren en zelfs koelboxen. Ongelofelijk, wat zijn die kinderen sterk! En wat voel je je ongemakkelijk als je alleen mag toekijken……….
Drie dagen eerder waren de jagers van hert dorp op jacht gegaan ‘omdat er gasten kwamen’. De jagers waren toen terug en die jongetjes met de kruiwagens brachten nu de buit naar de gemeenschapsruimte waar de kapitein ze ontving. De buit bestond uit kruiwagens vol met ……………apen! Ook een hert, een haas en enkele vogels die wij alleen in de dierentuin zien. Het ritueel is dan dat de kapitein eerst wat uit zoekt en daarna mocht onze groep een dier uitzoeken. Tja, dat kan je niet afslaan. Het werd de haas, die door twee mannen van onze groep geroutineerd van zijn ingewanden ontdaan werd. Hij werd in een van de meegebrachte koelboxen met staafijs bewaard. Nou, jullie weten dat ik geen vlees eet…. Wat een ervaring.
Zondag werden we uitgenodigd bij de kerkdienst. Er zijn 7dedagsadventisten geweest, dus nu zijn deze Trio Indianen het ook. Zij hebben ook een bijbel in de Trio-taal, met veel plaatjes. Nu sprak niemand van ons Trio maar de kapitein die de dienst leidde vertelde in een paar zinnen wat hij verteld had. De kinderen zongen een lied met heel veel coupletten waarvan ik alleen regelmatig het woord Jesu verstond. Na de dienst werden die schoolspullen en de kleding uitgedeeld. De jongens kregen een frisbee en de meisjes een knuffel. Wat een feest!
Er valt nog zoveel over te vertellen maar dat wordt wat veel voor deze plaats. Maandagmorgen werd er met pijl en boog geschoten en wij moesten dat ook proberen, We moesten blindemannetje spelen en als we het goed deden kregen we een zelfgemaakt sierraad. ‘s Morgens kwam de kapitein naar onze ‘hutten’ om te vragen of we goed geslapen hadden. Kortom men heeft zich drie dagen voor ons ingezet en we hebben een onvergetelijk weekend gehad.
Op de terugweg gingen er 8 levende schildpadden mee die door een van onze vakkundige ‘slachters’ gekocht was om thuis te bereiden.
Als ik thuis ben komen er veel foto’s van dit weekend op de site.
De rest van deze week ben ik overal aan het afscheid nemen geweest. Veel eten dus!
En nu moet ik me haasten anders kom ik te laat! Snel naar de cyber om dit te plaatsen, nog wat boodschapjes en dan wordt ik straks door Malthy, Roy en Jayant naar Zanderij gebracht.
Lieve mensen, ik heb het hier weer heerlijk gehad. Steeds weer moeilijk om afscheid te nemen maar heerlijk om weer naar huis te gaan. Tot gauw.
Liefs, Annèt.
Het weekend ben ik naar Sipaliwini geweest, een Indianendorp (+/- 150 inwoners) dicht bij de Braziliaanse grens. Stichting Zorg Samen Voor Suriname ging er schoolmaterialen, kinderkleding en speelgoed brengen. Sinds kort is er een schooltje en er zijn nu drie klasjes. Het schooluniform is, je gelooft het niet, een rood lendedoekje. Wij kennen de initiatiefnemers van deze stichting en de spullen die Kees en ik verzamelen worden met de containers die zij versturen meegestuurd. Deze mensen, Lenie en Adriaan waren er dus en Max die de trip geregeld had. De vlucht is nogal prijzig en om de kosten enigszins te drukken gingen er bekenden mee. In totaal 15 mensen.
In Sipaliwini waren nog nooit zoveel ‘mensen uit de stad’ geweest en er was geen accommodatie voor ons. Men had bij de rivier een pad van ongeveer 50 meter lang en twee meter breed gekapt en aan het einde waren drie pinahutten gebouwd. Dat zijn daken van bladeren op palen. Daar konden we onze hangmatten onder hangen. Niet voor iedereen was er plaats en zo hingen Lenie, Adriaan en ik onze hangmatten in het middelste klasje van de school, naast het schoolbord en boven de bankjes.
Toen onze bagage uit het vliegtuig geladen was mochten we deze niet zelf meenemen. De kinderen van het dorp hadden op het vliegtuig zitten wachten en toen ze een seintje kregen renden ze naar de bagage en brachten het hollend naar de gemeenschapsruimte, of hoe je dat noemen moet. Kinderen van 5-6 jaar liepen te rennen met een pak met zes anderhalveliter flessen water. Jongetjes van 8-9 jaar liepen met kruiwagens volgeladen met tassen, etenswaren en zelfs koelboxen. Ongelofelijk, wat zijn die kinderen sterk! En wat voel je je ongemakkelijk als je alleen mag toekijken……….
Drie dagen eerder waren de jagers van hert dorp op jacht gegaan ‘omdat er gasten kwamen’. De jagers waren toen terug en die jongetjes met de kruiwagens brachten nu de buit naar de gemeenschapsruimte waar de kapitein ze ontving. De buit bestond uit kruiwagens vol met ……………apen! Ook een hert, een haas en enkele vogels die wij alleen in de dierentuin zien. Het ritueel is dan dat de kapitein eerst wat uit zoekt en daarna mocht onze groep een dier uitzoeken. Tja, dat kan je niet afslaan. Het werd de haas, die door twee mannen van onze groep geroutineerd van zijn ingewanden ontdaan werd. Hij werd in een van de meegebrachte koelboxen met staafijs bewaard. Nou, jullie weten dat ik geen vlees eet…. Wat een ervaring.
Zondag werden we uitgenodigd bij de kerkdienst. Er zijn 7dedagsadventisten geweest, dus nu zijn deze Trio Indianen het ook. Zij hebben ook een bijbel in de Trio-taal, met veel plaatjes. Nu sprak niemand van ons Trio maar de kapitein die de dienst leidde vertelde in een paar zinnen wat hij verteld had. De kinderen zongen een lied met heel veel coupletten waarvan ik alleen regelmatig het woord Jesu verstond. Na de dienst werden die schoolspullen en de kleding uitgedeeld. De jongens kregen een frisbee en de meisjes een knuffel. Wat een feest!
Er valt nog zoveel over te vertellen maar dat wordt wat veel voor deze plaats. Maandagmorgen werd er met pijl en boog geschoten en wij moesten dat ook proberen, We moesten blindemannetje spelen en als we het goed deden kregen we een zelfgemaakt sierraad. ‘s Morgens kwam de kapitein naar onze ‘hutten’ om te vragen of we goed geslapen hadden. Kortom men heeft zich drie dagen voor ons ingezet en we hebben een onvergetelijk weekend gehad.
Op de terugweg gingen er 8 levende schildpadden mee die door een van onze vakkundige ‘slachters’ gekocht was om thuis te bereiden.
Als ik thuis ben komen er veel foto’s van dit weekend op de site.
De rest van deze week ben ik overal aan het afscheid nemen geweest. Veel eten dus!
En nu moet ik me haasten anders kom ik te laat! Snel naar de cyber om dit te plaatsen, nog wat boodschapjes en dan wordt ik straks door Malthy, Roy en Jayant naar Zanderij gebracht.
Lieve mensen, ik heb het hier weer heerlijk gehad. Steeds weer moeilijk om afscheid te nemen maar heerlijk om weer naar huis te gaan. Tot gauw.
Liefs, Annèt.
-
28 Maart 2008 - 22:02
Wim:
In een lendendoekje terug Annet? Je maakt me wel nieuwsgierig...
Goede vlucht en alvast welkom thuis!
xxx H&W. -
28 Maart 2008 - 23:35
Ada:
lieve Annet
Ook dit keer een verhaal op zich. het is en blijf voor jou en kees een uitdaging om het voor deze mensen het net zo goed te krijgen als voor ons in Nederland. Ik neem me petje voor jullie af en wil hier mee zeggen ga zo door.
Welkom thuis na een vermoeiende maar voldane periode.
vr. gr. Ada -
29 Maart 2008 - 09:27
Alie:
leuk om je weer te zien; tot gauw
alie -
02 April 2008 - 11:00
Margriet:
je verhalen lezen is al bijzonder
dus ik kijk er naar uit om ze ook nog te horen.
heb je ook nieuwe recepten?
16 mei koken op de steeg dus we zijn benieuwd wat jij dan verzint
groetjes van margriet en zie je vast snel in het meander
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
