Met z'n tweetjes in de pick-up
Door: Annèt
Blijf op de hoogte en volg Annèt & Kees
21 December 2009 | Suriname, Paramaribo
Ja, wie had dat ooit kunnen bedenken? Met zak van 25 kilo rijst in de laadbak zijn Kees en ik zaterdag, met de pick-up van Roy, naar het kindertehuis Koesikwarano gereden. Daarvoor moesten we aan de andere kant van de Suriname rivier zijn. De brug over dus. Een hele belevenis want Kees had hier pas één keer eerder in een auto gereden. Wij zijn- samen met 2 andere gezinnen- betrokken bij twee van de kinderen daar en het afgelopen jaar heeft het huis roerige tijden doorgemaakt omdat de leiding twee keer gewijzigd is. Bovendien ziet het er financieel ook ´niet rooskleurig´ uit.
We werden ontvangen door de vrouw die er nu de leiding heeft en zij heeft ons duidelijkheid verschaft over wat er gepasseerd is en hoe zij, met steun van haar echtgenoot te werk gaat. Zij is er echt voor de kinderen en praat veel met ze. Er wonen kinderen in de leeftijd van 5 tot ongeveer 18 jaar. Een groot deel van de hen woont er om in de stad naar het voortgezet onderwijs te kunnen gaan omdat dat in het binnenland niet mogelijk is. Het huis heeft, heel optimistisch gezegd, een opknapbeurt nodig en voor het dagelijkse huishouden leeft men van dag tot dag. We werden rondgeleid door één de kinderen en zo zagen we dat de toiletten en douches- recentelijk gerenoveerd- werkelijk spic &span zijn. De twee gebouwen, een meisjes- en jongenshuis, hebben ernstig veel verf nodig en hier en daar zou wat hout vervangen moeten worden. Kasten zijn er nauwelijks, zodat de kinderen hun kleren en eventuele ‘eigendommen’ in een zak naast het stapelbed hebben. Op één zaal staan 7 metalen stapelbedden dicht naast elkaar en de matrassen….
Blij waren we te horen dat de kinderen waar wij voor kwamen het op school heel goed doen. Beiden zijn Indiaans en 16 jaar. Erg verlegen maar na een poosje durfden ze toch meer te zeggen dan ‘Ja mevrouw’ en ‘ Ja meneer’. Deze week gaan ze voor de kerstvakantie naar huis. Ze kunnen met een retourvlucht mee omdat er leerkrachten (lager onderwijs) naar de stad komen.
In januari zien we ze weer.
Zaterdagavond waren we weer uitgenodigd door het bruidspaar van vorige week. Een soort after party voor degenen die geholpen hadden bij de bruiloft en ’intimi’. De vrouwen hebben toen 2 keer bijna de hele nacht staan koken. Dagenlang hebben ze misschien 2 uur hun bed gezien. We werden om 20.00 uur verwacht en omdat we met onze huisbaas en vrouw(bovenburen) meereden kwamen we met hen om 3.30 uur weer thuis. Erg gezellig ondanks de enorme hoeveelheid regen die viel. Er waren twee grote tenten op het erf gezet , dus dat mocht de pret niet drukken. De muziek was zo luid dat regelmatig de alarminstallaties van de auto’s afgingen door het gedreun.
Ennuuuh, na die avond ik heb besloten dit jaar niet meer te eten………………Dit kan zo niet doorgaan!!
Woensdagavond waren we uitgenodigd bij de kerstviering van StiBoSu, de Surinaamse versie van Borstvoeding Natuurlijk in Nederland. Via StiBoSu worden de borstkolven en toebehoren gedistribueerd. De avond werd gehouden op het terrein van BOG (bureau openbare gezondheid). Ruim twintig vrijwilligers, veelal dames op gevorderde leeftijd met over het algemeen met een echt Surinaams postuur (heb je beeld?) Er werden veel kerstliederen gezongen, er werd veel gelachen en natuurlijk weer veel eten. Een bijzondere ervaring.
Vrijdag het jaarlijkse etentje voor het personeel van Verloskunde, Obstetrie en Gynaecologie. Aangeboden door de gynaecologen. Een hele leuke avond in een restaurant waar we een aparte zaal hadden voor onze mensen. Als verrassing kwam Jayant, verkleed als Michael Jackson, binnen en gaf een show weg. De meiden deden fantastich mee en gilden als ware fans. Na afloop kwamen enkelen een handtekening halen.
Jullie snappen inmiddels mijn besluit om dit jaar maar niet meer te eten!
Tsja, en er moest ook nog gewerkt worden. Met de inwerkmap voor stagiaires ben ik bijna klaar. Dat wil zeggen dat wat ik nu heb moet gecontroleerd en aangevuld worden.
De protocollen zijn voor een groot deel ook zover. Dat houdt in dat nu een gevoelig moment is aangebroken, namelijk dat iemand dat moet DOEN! Aangezien ik niet van alle onderwerpen de werkwijze hier ken moet dit eerst aangevuld en verbeterd worden voordat alles naar de gynaecologen gaat voor fiattering.
De zorgmanager is inmiddels weer gesignaleerd dus wie weet zijn er deze week nog afspraken te maken.
Oh zo blij was ik dat ik weer en aantal keren gevraagd werd naar de OK te gaan om een baby op te vangen bij een keizersnede. De laatste was een kindje van 30 weken. Hij werd zeer moeizaam geboren (stuit, forceps , AS 3-7 dit voor de collega’s) en had een zeer matige start. Toen hij wat opgeknapt was moest hij naar de kinderafdeling. Nu was er door die afdeling wel een couveuse naar de OK gebracht maar daar zat geen zuurstof in. Daarbij heeft men alleen heel oude couveuses, niet voor transport bedoeld, die moeizaam rijden. Dus pakte ik het popje van zo’n krap 1600 gram in een groene doek en ging ermee in gestrekte draf de trap af naar de kinderafdeling.
Inmiddels komt Paramaribo al aardig in kerststemming. Dat is te merken aan de uitbundige verlichting van de huizen, tuinen en zelfs bomen en de kerstmuziek die overal te horen is. Erg Amerikaans maar voor mij beslist ‘too much’. In Nederland lijkt het me op dit moment gemakkelijker om in de stemming te komen met al die sneeuw. Wij hebben geen(werkende) TV dus ik weet niet of het zo blijft. Wij wensen allen een hele fijne/gezegende, vooral witte, Kerst. Wij smeren nog wel wat zonnebrandcrème.
Liefs,
Kees en Annèt
We werden ontvangen door de vrouw die er nu de leiding heeft en zij heeft ons duidelijkheid verschaft over wat er gepasseerd is en hoe zij, met steun van haar echtgenoot te werk gaat. Zij is er echt voor de kinderen en praat veel met ze. Er wonen kinderen in de leeftijd van 5 tot ongeveer 18 jaar. Een groot deel van de hen woont er om in de stad naar het voortgezet onderwijs te kunnen gaan omdat dat in het binnenland niet mogelijk is. Het huis heeft, heel optimistisch gezegd, een opknapbeurt nodig en voor het dagelijkse huishouden leeft men van dag tot dag. We werden rondgeleid door één de kinderen en zo zagen we dat de toiletten en douches- recentelijk gerenoveerd- werkelijk spic &span zijn. De twee gebouwen, een meisjes- en jongenshuis, hebben ernstig veel verf nodig en hier en daar zou wat hout vervangen moeten worden. Kasten zijn er nauwelijks, zodat de kinderen hun kleren en eventuele ‘eigendommen’ in een zak naast het stapelbed hebben. Op één zaal staan 7 metalen stapelbedden dicht naast elkaar en de matrassen….
Blij waren we te horen dat de kinderen waar wij voor kwamen het op school heel goed doen. Beiden zijn Indiaans en 16 jaar. Erg verlegen maar na een poosje durfden ze toch meer te zeggen dan ‘Ja mevrouw’ en ‘ Ja meneer’. Deze week gaan ze voor de kerstvakantie naar huis. Ze kunnen met een retourvlucht mee omdat er leerkrachten (lager onderwijs) naar de stad komen.
In januari zien we ze weer.
Zaterdagavond waren we weer uitgenodigd door het bruidspaar van vorige week. Een soort after party voor degenen die geholpen hadden bij de bruiloft en ’intimi’. De vrouwen hebben toen 2 keer bijna de hele nacht staan koken. Dagenlang hebben ze misschien 2 uur hun bed gezien. We werden om 20.00 uur verwacht en omdat we met onze huisbaas en vrouw(bovenburen) meereden kwamen we met hen om 3.30 uur weer thuis. Erg gezellig ondanks de enorme hoeveelheid regen die viel. Er waren twee grote tenten op het erf gezet , dus dat mocht de pret niet drukken. De muziek was zo luid dat regelmatig de alarminstallaties van de auto’s afgingen door het gedreun.
Ennuuuh, na die avond ik heb besloten dit jaar niet meer te eten………………Dit kan zo niet doorgaan!!
Woensdagavond waren we uitgenodigd bij de kerstviering van StiBoSu, de Surinaamse versie van Borstvoeding Natuurlijk in Nederland. Via StiBoSu worden de borstkolven en toebehoren gedistribueerd. De avond werd gehouden op het terrein van BOG (bureau openbare gezondheid). Ruim twintig vrijwilligers, veelal dames op gevorderde leeftijd met over het algemeen met een echt Surinaams postuur (heb je beeld?) Er werden veel kerstliederen gezongen, er werd veel gelachen en natuurlijk weer veel eten. Een bijzondere ervaring.
Vrijdag het jaarlijkse etentje voor het personeel van Verloskunde, Obstetrie en Gynaecologie. Aangeboden door de gynaecologen. Een hele leuke avond in een restaurant waar we een aparte zaal hadden voor onze mensen. Als verrassing kwam Jayant, verkleed als Michael Jackson, binnen en gaf een show weg. De meiden deden fantastich mee en gilden als ware fans. Na afloop kwamen enkelen een handtekening halen.
Jullie snappen inmiddels mijn besluit om dit jaar maar niet meer te eten!
Tsja, en er moest ook nog gewerkt worden. Met de inwerkmap voor stagiaires ben ik bijna klaar. Dat wil zeggen dat wat ik nu heb moet gecontroleerd en aangevuld worden.
De protocollen zijn voor een groot deel ook zover. Dat houdt in dat nu een gevoelig moment is aangebroken, namelijk dat iemand dat moet DOEN! Aangezien ik niet van alle onderwerpen de werkwijze hier ken moet dit eerst aangevuld en verbeterd worden voordat alles naar de gynaecologen gaat voor fiattering.
De zorgmanager is inmiddels weer gesignaleerd dus wie weet zijn er deze week nog afspraken te maken.
Oh zo blij was ik dat ik weer en aantal keren gevraagd werd naar de OK te gaan om een baby op te vangen bij een keizersnede. De laatste was een kindje van 30 weken. Hij werd zeer moeizaam geboren (stuit, forceps , AS 3-7 dit voor de collega’s) en had een zeer matige start. Toen hij wat opgeknapt was moest hij naar de kinderafdeling. Nu was er door die afdeling wel een couveuse naar de OK gebracht maar daar zat geen zuurstof in. Daarbij heeft men alleen heel oude couveuses, niet voor transport bedoeld, die moeizaam rijden. Dus pakte ik het popje van zo’n krap 1600 gram in een groene doek en ging ermee in gestrekte draf de trap af naar de kinderafdeling.
Inmiddels komt Paramaribo al aardig in kerststemming. Dat is te merken aan de uitbundige verlichting van de huizen, tuinen en zelfs bomen en de kerstmuziek die overal te horen is. Erg Amerikaans maar voor mij beslist ‘too much’. In Nederland lijkt het me op dit moment gemakkelijker om in de stemming te komen met al die sneeuw. Wij hebben geen(werkende) TV dus ik weet niet of het zo blijft. Wij wensen allen een hele fijne/gezegende, vooral witte, Kerst. Wij smeren nog wel wat zonnebrandcrème.
Liefs,
Kees en Annèt
-
21 December 2009 - 11:06
Ali Van Soeren:
voor jullie ook gezellige kerst en een mooi 2010 gewenst. -
21 December 2009 - 11:31
Kees En Ina:
Hoi Annet en Kees,
Fijn om wat te horen over de kinderen in Koesikwarano. En dankzij je sprekende verhalen hebben we bij alles een beeld, dus niet alleen bij die dames van gevorderde leeftijd met een surinaams postuur....
We wensen jullie allebei hele fijne kerstdagen en alvast een geweldig 2010!!
Veel groeten,
Kees en Ina. -
21 December 2009 - 11:40
Wim En Hetty:
Jij hoeft in ieder geval niet bang te zijn voor een surinaams postuur, daar train je voor omdat tegen tegaan, toch.
Leuk voor dat mannetje dat ze zo enthousiast hebben gereageerd op zijn optreden. Dan glunder je toch van oor tot oor als peettante!
Annèt en Kees hele fijne dagen en een gelukkig en vooral gezond 2010
Liefs Wim en Hetty -
21 December 2009 - 16:09
Mathieu:
Oi! Ik eet wel lekker door en ben al weer aangekomen van al die 'slagroom'. ;)
Wil je dat zien? Dan stuur ik een foto.... -
21 December 2009 - 16:22
Annemarie:
Lieve Kees en Annet,
Wat een mooi verhaal weer! Fijn dat jullie de kinderen in Koesikwarano hebben gezien en gesproken. Dat optreden van Jayant had ik ook wel willen zien! Hebben jullie nog foto's van die stoere vent?
Tweede kerstdag komen Thomas, Joost, Harriet, Andrea en Arjen bij ons en zullen we in gedachten bij jullie in Suriname zijn. Dat wordt vast gezellig! De cadeaus staan al onder de boom. We zijn benieuwd...
Met Nathan gaat het geweldig. Vandaag heb ik hem dik ingepakt en hebben we lekker door de sneeuw gewandeld. Heerlijk!
Liefs,
Annemarie -
21 December 2009 - 16:25
Nathan:
Dikke knuffel van jullie kleinzoon!
-
22 December 2009 - 10:31
Fransje Vervoort:
wat leuk om jullie belevenissen te volgen. alle goeds voor 2010 en voor de volgende reis naar Suriname heb ik in Eindhoven al een doos vol kolfspulletjes voor jullie klaar staan.geniet ervan daar! -
22 December 2009 - 15:12
Joke:
Hartelijk dank voor jullie leuke verslagen.
Fantastisch dat jullie dit allemaal doen!!!
Hele fijne en gezellige feestdagen.
Groetjes, Gert en Joke -
22 December 2009 - 20:07
GILDA:
Lieve Annet en Kees,wat een belevenis zo samen in een pick-up.Wat een vertederend verhaal van de kinderen in het kindertehuis.Wat zijn wij dan rijk he.Nu gelukkig duurd dit jaar niet lang meer voor wat wat betreft het eten,volgend jaar gewoon weer opnieuw beginnen.Ja je hart ligt toch bij de verloskunde het is aan jou wel toevertrouwd om met zo'n prematuur in je armen door het ziekenhuis te crossen.Ja die uitbundige kerstsfeer kun je juist daar verwachten het heeft natuurlijk ook wel weer iets, al is het niet jullie stijl.Ook wij wensen jullie fijne kerstdagen en een gelukkig en gezond 2010.Een lieve groet van Jan en Gilda -
26 December 2009 - 21:21
Corry:
Leuk om jouw verslagen te lezen. Ik had Kees wel willen zien in die pick-up.Ik hoop dat het jullie goed gaat en 2010 jullie gezond en gelukkig mag aantreffen.
Wat betreft het eten stuur maar wat hier heen lust ik ik vast wel. Kan wel wat kilo's gebruiken geloof ik. Veel liefs, corry. -
28 December 2009 - 08:16
Anneke Van Woerkom:
Hoi Annet en Kees,
Wat een belevenissen allemaal. Je schrijft ze trouwens leuk op! Dat eten dat tennis je er maar weer af als je terug bent, daar zorgen wij wel voor!
Nog een hele fijne tijd en voor 2010 alle goeds en natuurlijk veel gezondheid!
groetjes,
Anneke -
30 December 2009 - 16:52
Annelies Taams:
Helemaal leuk, eindelijk jullie weblog adres! Ik kreeg vandaag jullie kaartje, erg bedankt! Ga snel hier 'bijlezen' om te kijken wat jullie allemaal beleefd hebben. Een goede jaarwisseling in ieder geval gewenst.
Groetjes uit Veenendaal,
Annelies
-
30 December 2009 - 19:28
Lidy En Cor:
Zo te lezen gaat het wel goed daar met jullie twee. Vanuit een koud nederland een goede jaarwisseling en een gezond 2010 gewenst.Op het dak de dakpan toch maar goed gelegd zodat het minder in regend. groetjes van ons. -
30 December 2009 - 23:40
Annelies 2e Keer:
Oef, ik ben bijgelezen... ennuh..het is 0:39 uur. Super geschreven! Ik had in het begin niet door dat Annet al in 2006 begon te schrijven...totdat je ons een gelukkig nieuwjaar ging wensen, toen ging er een belletje rinkelen! Nu me nog even abonneren op nieuwe berichten. Nog veel plezier daar!
Groetjes,
Annelies
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
